"Cztery" | Veronica Roth

„Cztery” to prequel, dodatek czy jeszcze coś tam innego do trylogii „Niezgodna” napisanej przez Veronicę Roth. Nie do końca jest to powieść, bardziej nazwałabym to zbiorem opowiadań. Mamy tu historię wyboru Tobiasa, fragment jego inicjacji w Nieustraszoności, ówczesny wygląd procedur, początek jego życia jako nieustraszonego. I to na co wszyscy czekali czyli kilka fragmentów z „Niezgodnej” z punktu widzenia Cztery.

Tak jak już kiedyś pisałam, nie planowałam jej kupować, bo nie przepadam za takim dodatkami do serii. Mam wrażenie (nawet jeśli w rzeczywistości tak nie jest), że zostały napisane tylko dla kasy. Ale po przeczytaniu fragmentów, które jakimś cudem dotarły do mnie na facebooku, uznałam, że od reguły też muszą być wyjątki.

Teraz mogę powiedzieć, że z ulgą wzdycham gdy pomyślę, że mam „Cztery” na swojej półce. Może książka nie jest jakimś arcydziełem, ale znalazłam w niej wyjaśnienia na większość pytań, które zrodziły się w mojej głowie po przeczytaniu trylogii „Niezgodna”.

W trakcie jej lektury możemy lepiej poznać Cztery, dowiedzieć się co się działo zanim w ogóle poznamy Tris. Szczerze mówiąc, ta książka totalnie zmieniła mój sposób postrzegania jego postaci. Zawsze wydawał mi się taki silny, odważny i prawie-najważniejszy w Nieustraszoności, ale po tej książce, moje zdanie się zmieniło. A co gorsza, okazało się, że moje przypuszczenia okazały się zupełnie bezpodstawne. Cztery jest tak naprawdę bardzo zagubionym chłopakiem, który tylko sprawia odwrotne wrażenie. A jego - wydumane przeze mnie - najważniejsze miejsce w hierarchii Nieustraszoności wcale nie jest takie ważne. Są ludzie ważniejsi od niego, bardziej wpływowi.

Jedyne czym jestem zawiedziona to coś, o czym może nie powinnam tutaj pisać, bo to nie recenzja filmu „Niezgodna”. Chociaż go nie oglądałam, to maksymalnie zepsuł mi odbiór tej książki. A konkretnie to główny aktor mający 30 lat, grający 17-18-latka. W ogóle nie podobny do Tobiasa z mojej wyobraźni w trakcie czytania całej trylogii. A co najgorsze, gdy czytałam tę książkę wyobrażałam sobie aktora z filmu i nie mogłam tego zmienić (głupia, nieposłuszna wyobraźnia). Taki minus spowodowany filmem, którego nawet nie oglądałam, ani nie zamierzam oglądać. Logika.

Podsumowując, książka jest obowiązkową pozycją dla fanów „Niezgodnej”. Pozwala odkryć rzeczy, na które do tej pory nie zwracaliśmy uwagi oraz odpowiada na pytania wcześniej pojawiające się w naszej głowie.

PS. Podoba się Wam nowy wygląd bloga? Mnie bardzo, chociaż nie mogę ogarnąć miniatur, nie wiem czemu niektóre wyświetlają się normalnie, a inne w kawałku, chociaż zdjęcia teoretycznie są tej samej rozdzielczości. Także, jeśli coś jest jeszcze nie tak jak być powinno, to przepraszam, będę nad tym pracować.