"W śnieżną noc" | Lauren Myracle, Maureen Johnson, John Green

„W śnieżną noc” miałam na półce dokładnie miesiąc, czyli od 27 listopada. A książkę zaczęłam czytać 27 grudnia. Czekałam z jej otworzeniem do Świąt, aby w pełni poczuć atmosferę. Szczerze mówiąc, sama nie wiedziałam czego się po niej spodziewać.

 

Rodzice głównej bohaterki, zostają aresztowani z bardzo dziwnego powodu, ona musi więc jechać do dziadków na Święta Bożego Narodzenia. Po drodze, z powodu śnieżycy, pociąg nie może jechać dalej. Postanawia więc z niego wysiąść...
Pierwsze opowiadanie oceniam całkiem dobrze, w samym środku skali. Mogłoby być lepiej, ale też i gorzej.
Fabuła była prosta, ale nie tak bardzo przewidywalna. Może dlatego, że nie jestem zbyt doświadczona w czytaniu książek o miłości, do końca nie byłam pewna co będzie dalej.  

Jeśli chodzi o drugie opowiadanie, mam bardzo mieszane uczucia. Z jednej strony John Green, więc chciałabym go pochwalić, ale z drugiej fabuła opowiadania, choć ładnie łączyła się z pierwszym, była (przepraszam, muszę użyć tego słowa) idiotyczna. Kto w śnieżycę, gdy nawet odśnieżarki nie jeżdżą, decyduje się jechać do jakiegoś baru, restauracji, czy co to tam było, żeby spotkać się z gronem nieznajomych cheerleaderek? No, sorry, ja bym się nawet z kanapy nie ruszyła. Niektóre momenty były (kolejne okropne słowo) fajne, ale za chwilę pojawiało się coś, co psuło dobre wrażenie. Ale potem stwierdziłam, że potraktuję to opowiadanie jak dobrą komedię, przy której nieźle można się ubawić. Po prostu trzeba na nie patrzeć z przymrużeniem oka. 

 

Trzecie opowiadanie było najbardziej zawiłe, bo łączyło wszystkie razem. Główna bohaterka najbardziej wzbudziła moją sympatię, właśnie dlatego że nie była idealna. Miała swoje wady i postępowała w sposób co najmniej dziwny i nielogiczny, co sprawiało, że była bardziej realna. Komu z nas nie zdarza się być egoistą? 

 

Każde opowiadanie było o czym innym, ale jednak w cudowny sposób łączyły się ze sobą. Dużo bohaterów i imion do zapamiętania, ale jakoś to przetrwałam. Nie było tylko o miłości, ale też o przyjaźni.

Podsumowując, książka na przed lub po świąteczne dni. Prosta, do poczytania, do pośmiania się. Świetny akompaniament do pierniczków.