„Wiek cudów” | Karen Thompson Walker

„Wiek cudów” Karen Thompson Walker jest kolejną książką w mojej kolekcji, której gatunku nie umiem nazwać. Jest to coś pomiędzy science-fiction, a… właściwie nie wiem czym. Jedyne co wiem o tego typu książkach, to że bardzo lubię je czytać. „Wiek cudów” również.

W książce mamy przedstawioną wizję przyszłości świata, która może nadejść w każdej chwili. Kula ziemska spowalnia, zaczyna obracać się wolniej, a co za tym idzie, wydłużają się dnie, grawitacja się zmienia itd. Główną bohaterką jest jedenastoletnia dziewczynka (co mocno mnie zdziwiło), możemy śledzić jej własne perypetie oraz jej rodziny, na tle postępującej katastrofy. 

Przez to, że główna bohaterka to młoda dziewczynka, dopiero wchodząca w dorosłość, jest to niezła powieść o początkach dorastania. Za to narracja jest prowadzona w bardzo umiejętny sposób, bo choć bohaterka jest młoda, nie ma tutaj za dużo naiwności (trochę się znajdzie, bo w końcu bohaterka ma tylko jedenaście lat), ale też nie jest zbyt dorosła. Narracja jest pierwszoosobowa, ale wszechwiedząca, patrzymy na to wszystko z perspektywy czasu. Dzięki temu czyta się ciekawiej, bo czasem jest jedno zdanie, jakby zwiastuje to, co się wydarzy, ale nie jest rozwinięte. I na jego dokończenie musimy czekać jeszcze długo. 

Fabuła nie jest prowadzona zbyt wartko i szybko, właściwie wcale nie ma akcji. Są pojedyncze wydarzenia, które kończą się w konkretnym rozdziale. Ale to nie sprawia, że nie ma się ochoty czytać dalej, powiedziałabym że wręcz przeciwnie. Mam dość książek, w których bohaterowie walczą o przetrwanie nie tylko siebie, ale przede wszystkim całego narodu. A główna bohaterka „Wieku cudów” jest taka, jak każdy z nas jest lub był. Nie ma super mocy, ani nie jest powszechnie lubiana, w dodatku ma świadomość, że ocalenie w tej sytuacji jest właściwie nie możliwe. 

Kolejną rzeczą, którą muszę pochwalić w tej powieści jest to, że autorka sprawia wrażenie (lub jest to prawda) dobrze poinformowanej o skutkach takiej katastrofy. Nie wiem czy wszystko, co opisuje mogłoby się zdarzyć, po ewentualnym spowolnieniu obrotu Ziemi, ale ja jej wierzę. Pisze o tym w taki sposób, że nie sposób jej nie zaufać. 

Podsumowując nie ma fajerwerków, ale książkę oceniam bardzo dobrze. Pomysł na fabułę (katastrofę Ziemi) jeszcze lepszy. Przedstawiony w sposób, w jaki powinien być. Nawet bardzo młoda bohaterka nie odstrasza. Wszystko tak jak powinno być, tak jak mogłabym spodziewać się po tego typu książce. Myślę, że warto przeczytać ze względu na ciekawy pomysł na nią.