„Nigdy nie gasną” | Alexandra Bracken

„Nigdy nie gasną” to druga, z trzech części „Mrocznych umysłów”. Czy jest tak samo dobra jak pierwsza?

(uwaga mogą pojawić się spoilery z pierwszej części – „Mroczne umysły”) 

Wydarzenia ukazane w drugiej części zaczynają się kilka miesięcy po zakończeniu „Mrocznych umysłów”. Ruby przechodzi szkolenie w Lidze i bierze udział w misjach. Podczas jednej z nich zostaje wplątana w większą sprawę, grożącą jej i jej bliskim.

Właściwie to tylko tyle mogę powiedzieć o wydarzeniach z tej część bez podawania spojlerów. Mogę tylko napisać, że poznajemy wielu nowych bohaterów, do których równie łatwo jest się przywiązać, jak do Zu, Liama czy Pulpeta. Poza tym Ruby staje przed wieloma trudnymi wyborami, spotyka mnóstwo ludzi, którym nie wie czy ufać. Tak jak w „Mrocznych umysłach” dzieje się tutaj tyle, że nawet ciężko wymienić najważniejsze wydarzenia, jeszcze coś się nie skończy, to już pojawia się następna ważna kwestia.

Podczas czytania tej książki (a właściwie serii, bo przy poprzedniej części też tak było) czułam się okropnie skołowana, cały czas coś się dzieje, pojawiają się nowe postacie, które nie wiadomo czy mają dobre intencje. Właściwie ciężko powiedzieć czy to dobrze, czy źle. Raczej skłaniam się ku „dobrze”, ale jednak po 476 takiego zawrotu głowy, wyobrażacie sobie jak się czuję.

Tym razem również było jak przy poprzedniej części – pierwsze 100-120 stron istna masakra. Już prawie odłożyłam „Nigdy nie gasną” na półkę, bo nie mogłam wciągnąć się w wydarzenia <może winna jest tak duża przerwa w czytaniu kolejnych części>. Na szczęście tego nie zrobiłam i jak już wbiłam się w historię, nie mogłam się oderwać. Oczywiście końcówka znowu złamała mi serce, ale cóż… Aż się boję co mnie czeka przy trzeciej części, skoro coraz trudniej przejść mi z tymi zakończeniami, do porządku dziennego.

Ciężko napisać mi podsumowanie, bo ta historia jeszcze się nie zakończyła i czuję, że recenzję powinnam zakończyć w pół zdania, tak jak autorka książkę.