„Maybe someday”

Połączenie dwóch dziedzin sztuki w jedną spójną całość – czy to w ogóle jest możliwe? Jest, a Colleen Hoover wraz z Griffinem Petersonem udowadniają to w wielkim stylu. „Maybe someday” jest przede wszystkim nowatorskim projektem łączącym literaturę i muzykę.

Ridge codziennie na swoim balkonie pisze i ćwiczy piosenki, które nie mają tekstu. Sydney układa do nich własny słowa, nie sądzi jednak że ktokolwiek to słyszy. A jednak…

Tak jak pisałam, „Maybe someday” jest przede wszystkim pewną nowością na rynku czytelniczym, ponieważ został stworzony do niej soundtrack. Piosenki, które piszą bohaterowie zostały przeniesione do rzeczywistości i podczas czytania książki można ich posłuchać w odpowiednich momentach. Dzięki temu miałam wrażenie, że przenoszę się historii, naprawdę uczestniczę w wydarzeniach. W końcu dostałam coś czego chciałam – nie musiałam sobie wyobrażać muzyki, mogłam ją po prostu posłuchać. Tego brakowało mi przy „Wróć, jeśli pamiętasz”, z chęcią posłuchałabym „Strat w ludziach”, o czym pisałam w recenzji tej książki.  

Do soundtracku łatwo się dostać. Wystarczy zeskanować kod z pierwszej strony książki lub wpisać w wyszukiwarkę odpowiedni link.

O muzyce mogę powiedzieć tylko, że jest dokładnie taka jak powinna być. Totalnie moje klimaty, bardzo prosta (na mój marny słuch, tylko gitara i głos) i taka jaka kocham.

Jeśli zaś chodzi o samą książkę. Nie zdecydowałabym się na jej przeczytanie gdyby nie właśnie to, że posiada soundtrack. Mam wrażenie, że jest mnóstwo z podobną fabułą. Muzyk bez weny, którą przywraca mu przypadkowo spotkana kobieta. Więc samej historii nie wychwalę, bo jakoś średnio mi leży, tym bardziej że nie przepadam za takimi książkami. Jedyne co sprawia że historia jest odrobinę ciekawsza to główny bohater, ale nic więcej nie mogę powiedzieć, bo spojlery to zło. Jeszcze słówko o bohaterach, to zdecydowanie wyszło autorce – wszyscy mają wyraźne cechy i nawet tych nie do końca pozytywnych, nie da się nie lubić. Poza tym było kilka postaci, a ja ich nie myliłam co rzadko mi się zdarza, a to oznacza że cechy ich charakterów były dobrze zarysowane i nie zlewały się ze sobą.

Nie sądzę, żebym w najbliższym czasie sięgnęła po inne książki Colleen Hoover, bo niezbyt przypadł mi do gustu jest styl pisania i historie które pisze nie bardzo mnie interesują. Za to „Maybe someday” polecam ze względu na soundtrack, który dodaje ogromną wartość książce. A poza tym to zakochałam się w tej muzyce, więc chociażby ze wglądu na to warto ją przeczytać, nawet jeśli tak jak mnie, nie interesują was te klimaty.